Er is een enorme kloof ontstaan tussen de bestuurlijk gewenste situatie rond drugsgebruik in Nederland en de werkelijkheid. Gebruik van xtc, andere synthetische drugs en ook cocaïne is verboden, maar op heel veel feestjes en festivals is alcohol echt niet de enige drug die gretig wordt gebruikt. De handel in veel van deze drugs is illegaal, en de criminele circuits die zich bezig houden met productie en verkoop verdienen hier miljarden aan. De politiek probeert de gebruiker aan te spreken op het instandhouden van deze criminaliteit, maar de gebruiker meent vooral dat de politiek de aansluiting met de realiteit kwijt is en zelf verantwoordelijk is, door legalisering uit te sluiten. Daarmee staan alle seinen op rood. Het gebruik van drugs kan niet worden beheerst, en de criminaliteit heeft een schaal bereikt die bedreigend is voor de maatschappelijke stabiliteit. Het WODC heeft samen met de Universiteit van Tilburg afgelopen zomer in een uitvoerig onderzoek ook geconstateerd dat er geen positief effect van het huidige beleid valt waar te nemen. Beter beleid accepteert een aantal ervaringsfeiten: 1) een gebruiksverbod creëert criminaliteit; 2) een verbod maakt een maatschappelijke dialoog over beheersbaar gebruik onmogelijk; 3) beleidsinconsistenties (gedogen, alcohol buiten de discussie houden) tasten het maatschappelijk draagvlak aan; 4) legaliseren betekent niet stimuleren; 5) bij legalisering kunnen accijnzen bijdragen aan het beheersbaar houden van gebruik en middelen verschaffen voor betere handhaving. Het WODC heeft mogen onderzoeken dat het huidige beleid niet werkt. Het is buitengewoon urgent dat er een onderzoek gedaan wordt naar evidence based beleid dat wel werkt. En dat het nieuwe kabinet een dergelijk beleid omarmt, en de realiteit van de bovengenoemd kloof en de ondermijnende dreiging van de drugscriminaliteit accepteert. Op de Artikelenpagina staat een uitvoeriger analyse.